Oboje po raz pierwszy spotkali się we Lwowie w lipcu 1724 r. Uczestniczyli jako zaproszeni goście w ślubie Zofii Sieniawskiej i Stanisława Denhoffa. Spotkanie to zaowocowało miłością od pierwszego spojrzenia. Jan Lubomirski już wtedy oświadczył się i ustalił z opiekunem Urszuli, jej starszym bratem Janem Klemensem Branickim, że ją poślubi. Wcześniej jednak musiał otrzymać zwolnienie ze ślubów zakonnych, ponieważ Lubomirski jeszcze w dzieciństwie został kawalerem maltańskim, czyli członkiem zakonu joannitów.
Po otrzymaniu zwolnienia ze ślubów zakonnych, Urszula i Jan pobrali się. Ślub odbył się 11 listopada 1725 r. w prywatnej kaplicy w pałacu Branickiego w Białymstoku. Po ślubie młodzi przybyli do miasteczka Głogów znajdującego się w pobliżu Rzeszowa. Głogów był siedzibą księcia Jana i odtąd stał się gniazdem rodowym nowej gałęzi w drzewie genealogicznym Lubomirskich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz